Η αιμοκάθαρση είναι η πιο συχνή θεραπεία για την αντιμετώπιση της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας.
Κατά τη διάρκεια της αιμοκάθαρσης, ο ασθενής συνδέεται με το μηχάνημα του τεχνητού νεφρού, το οποίο φιλτράρει το αίμα από τις τοξικές ουσίες.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διενέργεια αιμοκάθαρσης είναι η ύπαρξη πρόσβασης στο αγγειακό σύστημα του ασθενούς.
Υπάρχουν τρεις μέθοδοι πρόσβασης:
1. Αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία (fistula): Είναι η προτιμώμενη μέθοδος για χρόνια αιμοκάθαρση. Η δημιουργία της αρτηριοφλεβώδους επικοινωνίας είναι μια απλή χειρουργική επέμβαση κατά την οποία ο αγγειοχειρουργός ενώνει (αναστομώνει) μια επιφανειακή φλέβα με μια αρτηρία. Η πιο συνηθισμένη θέση δημιουργίας της είναι το αντιβράχιο.
Fistula
2. Συνθετικό μόσχευμα: Σε ασθενείς στους οποίους για διάφορους λόγους δεν είναι δυνατή η δημιουργία αρτηριοφλεβώδους αναστόμωσης, ο αγγειοχειρουργός τοποθετεί ένα συνθετικό μόσχευμα κάτω από το δέρμα, το οποίο ενώνει (αναστομώνει) με μια αρτηρία και μια φλέβα.
Μοσχευμα
3. Κεντρικός φλεβικός καθετήρας: Τοποθετείται σε μια μεγάλη φλέβα του τραχήλου (σφαγίτιδα), θώρακα (υποκλείδια) ή ποδιού (μηριαία).
Καθετηρας
Από τις τρεις μεθόδους, η αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία (fistula) είναι η πιο ασφαλής και έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια σωστής λειτουργίας (μέση διάρκεια 3 - 7 χρόνια). Το συνθετικό μόσχευμα έχει μέση διάρκεια σωστής λειτουργίας 1 - 2 χρόνια και είναι πιο ευάλωτο στις λοιμώξεις. Τέλος, ο κεντρικός φλεβικός καθετήρας συνήθως χρησιμοποιείται σε ασθενείς στους οποίους δεν είναι δυνατό να εφαρμοστούν οι δύο προηγούμενες μέθοδοι.